Sum tit øll vita, er seint myrkt í Føroyum um summarið. Og maðurin avgjørdi at fylgja gívrini eitt sindur burturfrá – hann skuldi vera snildur og stillur, so ravnurin ikki uppdagaði hann. Uttanfyri hellið sá hann eitt barn sita og leika við onkrum, sum glitraði í síðstu geislunum frá sólini, og girndin varð kveikt í hjarta hansara. Tað vóru smá skapilsi úr reinum gulli – avbera vøkur djór, sum logaðu sum smáar sólir. Nú visti hann, at fólk á Sandi tosaðu satt. Gívurin var rík, og hann vildi eiga alt tað, hon hevði í hellinum.
Tá tað var vorðið myrkt, loraði maðurin seg niður í hellið við einum longum reipi. Hann hevði bundið endan á reipinum í sín trúgva hest. Tað var myrkt í hellinum, og tað tók sína tíð, áðrenn eyguni høvdu vant seg við myrkrið. Nú kundi hann síggja gullið glitra. Blinda gívurin sat niðri í hellinum og maldi við kvørnuni, og fínir gulltræðrir stukku frá kvørnini. Barnið lá í einum króki og svav. Ljóðið frá kvørnini var tað einasta, sum hoyrdist.

Vandamikil eri eg og høggi skjótt fíggindar niður,
men í friðartíð fáist eg bert við tað strævna arbeiði við viði.

Dansk:
Som I alle ved, er det sent mørkt på Færøerne om sommeren. Og manden besluttede sig for at følge efter troldkvinden på god afstand – han skulle være listig og lydløs, for at ravnen ikke skulle opdage ham. Uden for hulen så han et barn sidde og lege med noget, der glimtede i solens sidste stråler, og begæret blev tændt i hans hjerte. Det var små figurer af det pure guld – de mest vidunderlige dyr, som flammede som små sole. Nu vidste han, at folk i Sandur talte sandt. Troldkvinden var rig, og han ville eje alt det, hun havde i grotten.
Da mørket var faldet på, firede manden sig ned i grotten ved hjælp af et langt reb. I den anden ende bandt han rebet til sin trofaste hest. Det var mørkt i grotten, og der gik et stykke tid, før hans øjne havde vænnet sig til mørket. Nu kunne han skimte guldet skinne. Den blinde troldkvinde sad i bunden af grotten og kørte sin kværn, og fine guldtråde sprang fra kværnen. Barnet lå i en krog og sov. Den skurrende lyd fra kværnen var den eneste lyd, der hørtes.

Farlig er jeg, kløver hurtigt fjender ned,
men i fredstid arbejder jeg dog kun i det hårde slid med træ.

English:
As you all know, it gets dark late in the Faroe Islands during summer. And the man decided to follow the trollwoman at a good distance – he had to be sneaky and silent so the raven could not see him. Outside the cave, he saw a child sitting and playing with something that glittered in the sun’s last rays, and desire was ignited in his heart. They were small figures of pure gold – the most wonderful animals, blazing like little suns. Now he knew the people in Sandur spoke the truth. The trollwoman was rich, and he wanted to own everything she had in the cave.
When darkness fell, the man lowered himself down into the cave with a long rope. At the other end, he tied the rope to his faithful horse. It was dark in the cave, and it took some time before his eyes got used to the darkness. Now he could see the gold shining. The blind trollwoman sat at the bottom of the cave and was turning her millstone, and fine gold threads flew from the millstone. The child lay in a corner and slept. The grinding sound from the millstone was the only sound heard.

Dangerous am I, quickly cleaving foes down,
but in peacetime, I serve only
for the hard work of wood.